Parasja Sjemini /De achtste dag/ 26 maart 2022.

 

Thora: Leviticus/ Vayikra 9:1 – 11:47 Haftara: Ezechiël 36:16-38
Brit ha chadasha: Hebr. 9: 11-15
Alweer het 26e Thora gedeelte.

 

Een overzicht van onze parasja, op de achtste dag van de inwijding van de Miskan, brengen Aharon, zijn zonen en heel het volk verschillende offers/ korbanot, zoals Moshe hen geboden had. Aharon en Moshe zegenen het volk. HaShem staat het volk toe om Zijn aanwezigheid waar te nemen, nadat zij de Miskan hebben afgemaakt en dichter bij Hem te komen door middel van hun mitzwot. Nadab en Abihu, twee zonen van Aharon bedenken en brengen een nieuw soort offer, dat HaShem niet gevraagd had. Een vuur gaat uit van HaShem en verteert hen, waarmee duidelijk wordt dat alleen die geboden mogen worden uitgevoerd die Moshe heeft opgedragen.
Moshe troost Aaron, die in stilte treurt.
Moshe geeft de Kohaniem instructies hoe zij zich moeten gedragen tijdens hun rouwperiode, en waarschuwt hen dat zij geen sterke drank morgen drinken voordat zij in de Miskan dienst gaan doen.
De Thora geeft de twee kenmerken van het koosjere dier: het heeft gespleten hoeven; het kauwt zijn voedsel, geeft het weer op en herkauwt het nog eens. De Thora specificeert de namen van niet- koosjere dieren die slechts één van beide kenmerken hebben. Een koosjere vis heeft vinnen en makkelijk te verwijderen schubben. Alle vogels die niet voorkomen op de lijst van verboden families zijn toegestaan. De Thora verbiedt alle soorten insecten, met uitzondering van 4 soorten sprinkhanen. Er worden details gegeven van het reinigingsproces nadat men in contact is gekomen met ritueel onreine dieren.
Het Joodse volk wordt opgedragen zich af te scheiden en heilig te zijn zoals HaShem.
First Fruits of Zion, legt uit dat we van deze eerste aanbiddingdienst veel principes kunnen leren die bruikbaar zijn voor elke eredienst.
1e de priesters en het volk kwamen niet samen om iets te ontvangen of vermaakt te worden. Ze kwamen samen om de Eeuwige te aanbidden en hem offers te brengen zoals hij hun geïnstrueerd had.
Hedendaagse samenkomsten zijn vaak gebaseerd op entertainment, laten we hier waakzaam op zijn! Dus de les die we hieruit kunnen leren, als we samenkomen als gemeente van de Eeuwige, dit zonet genoemde te doen om Hem te eren en te zoeken, dus verlangend om onze giften, offers, gebeden en aanbidding naar Hem te brengen, op de manier zoals Hij ons zorgvuldig geïnstrueerd heeft.
Dus dat ons verlangen mag zijn om een nadere ontmoeting met de Eeuwige te hebben als we samenkomen in Zijn huis op Zijn afgesproken tijden, Moadiem, dan is het aannemelijk dat Hij aanwezig is op een of andere manier in onze levens.
Verder moeten we ons er wel van bewust zijn dat de Eeuwige niet altijd met zijn vuur op zo, n sterke mate aanwezig is als op die achtste dag. Zo ook bij ons, dus de ene dienst kunnen we nadrukkelijk de aanwezigheid van de Eeuwige ervaren door Zijn Ruach ha kodesh, daarna kan het wel weer anders zijn, zodat we kunnen denken, is de Eeuwige er wel. En ons afvragen is het vuur in deze gemeente uitgeblust? Zodat we op zoek gaan naar andere gemeentes om die speciale ervaring weer te krijgen.
Laten we er een voorbeeld bij nemen: welke van de onder genoemde mensen zou jouw voorkeur hebben om mee getrouwd te zijn? Diegene die altijd kijkt en bezig is met romantische en seksuele ervaringen, die zelfs zo ver gaat dat hij de relatie verbreekt als hij voelt dat de droogte de relatie niet meer spannend maakt, of zou je kiezen voor degene die je trouw blijft en standvastig is in goede en slechte tijden. Welk soort aanbidder denk je dat God naar verlangt?
Het Goddelijk vuur Zijn Ruach Hakodesh verschijnt van tijd tot tijd, laten we wat voorbeelden in de bijbel erbij nemen. Richteren 13:20 bij de aankondiging van de geboorte van Simson, dat de engel In de vlam van het altaar opsteeg naar de hemel. Of 2 Kron. 7:1 bij de inwijding van de tempel en het gebed van Salomo toen hij geëindigd had, kwam het vuur uit de hemel neer en verteerde het brandoffer. En 1 Kon.18 toen Elia de profeten van de Baal op de berg kabel uitdaagde.
In Hand.2 zien we als de vlammen van Gods glorie verschijnen op de gelovigen en de Ruach ha kodesh vervulde hen, dit gebeurde op Shavuot/ Pinksteren terwijl de mensen van Israël in de tempel aan het aanbidden en offeren waren.
Terug naar lev. 10 De zonde van Aharon, s zonen, na de verschijning van de glorie van de Eeuwige in de tabernakel, zou het mooi geweest zijn als Mozes, Leviticus afgesloten zou hebben met de woorden: en ze leefden nog lang en gelukkig, echter de twee nieuwe priesters Nadab en Abihu begonnen een grote fout door vreemd vuur voor de Eeuwige te brengen, waardoor er vuur van het aangezicht van de Eeuwige uitging en hen verteerde. Wat deden ze nu precies verkeerd?
Joodse en christelijke uitleggers verschillen nogal van elkaar, maar niemand weet het precies. De Thora zegt het kort en krachtig; ze brachten vreemd vuur voor het aangezicht van de Eeuwige, wat erop lijkt dat ze vuur namen uit een verkeerde bron. Hier volgen een aantal Joodse commentaren:
Wat zou het geweest kunnen zijn: een aantal Joodse ideeën:
10: Chutzpah/ onbeschaamdheid, te veel durf. Zou het kunnen dat Nadab en Abihu hun zonde was dat ze minachting hadden voor hun leraar Mozes, toen Mozes hen onderwees, ze tegenspraak hadden, hun eigen halacha naar voren brachten, door hun eigen mening en interpretatie, en dit dus ten uitvoer brachten. Hebben wij hier in onze tijd ook niet mee te maken, denk aan allerlei uitleggingen van de geschriften, die leiden naar Thora loosheid!
9: slechte lunch: in Ex. 24:11 staat dat Mozes en Aharon en zijn zonen de berg Sinaï beklimmen, waar ze HaShem zagen, en aten en dronken, dat dit on-respectvol voor hen was om te eten in G-ds aanwezigheid en Hij hen daarvoor strafte.
8: nog meer chutzpah: een oude hervertelling van het verhaal verklaard dat Nadab en Abihu eens achter Moshe en Aharon liepen, en dat Nadab aan Abihu vraagt: wanneer zullen deze 2 oude mannen nu eens sterven, zodat wij de leiders van het volk kunnen worden, en dat ze hiervoor gestraft werden.
7: drinken: sommige commentaren stellen dat Aharon s twee oudste zonen dronken waren toen ze zondigden, deze veronderstelling is gebaseerd op het verbod dat later te vinden is in de Thora Lev.10:9: je zult geen sterke drank of wijn drinken wanneer je de tent van ontmoet in binnen gaat, zo wel dan zul je sterven. Net zoals de eerdere uitleggingen is het giswerk Er is geen bewijs dat ze dronken waren, wel opvallend is dat dit na de gebeurtenis in de schrift als gebod is gaan gelden.
6: verkeerde plaats, niet de juiste tijd: sommige uitleggers zien Lev.16 als bewijs dat Nadab en Abihu het heilige der heiligen hebben benaderd om hun wierook offers aan te bieden, in Lev.16 moest Moshe van de Eeuwige tegen Aharon zeggen, dat hij niet te allen tijde het HH. binnen mag gaan, zie de bepalingen voor grote verzoendag, Yom Kippur in Lev.16.
5: te charismatisch: andere meningen zeggen dat de enige zonde die de twee deden, dat ze zo opgezweept waren door de religieuze extase van dat moment dat ze daardoor zelf enige van spontaniteit en innovatieve ideeën voortbrachten, dit was dus geen goed idee!
4: slechte veronderstellingen: een andere mening is dat de zonde van de twee was dat de één dacht dat de andere wist wat hij moest doen, ze hadden dus niet goed met elkaar overeengestemd hoe het wierook offer te brengen dus de één dacht dat de ander wel wist hoe hij het moest gebeuren!
Er is dus een bepaalde orde in een samenkomst nodig.
3: te zelfverzekerd: legalisme Er is ook een mening die zegt dat de oorzaken die aan Aharon, s zonen het leven kostten was dat ze een misleidend geloof hadden, dat ze dachten dat ze rechtvaardig in
G-ds ogen waren en zijn genadige attributen, uitleggingen hier niet nodig hadden. Ze waren zo zelfverzekerd dat ze de Thora goed interpreteerden dat ze Zijn genade niet nodig hadden!
Komt ons dit ook niet bekend voor?
2: ze zijn nooit getrouwd: Als we de namen Nadab en Abihu verderop in de bijbel lezen, zie Num.3:4 Nadab en Abihu waren voor het aangezicht van de HEERE gestorven, toen zij in de woestijn Sinaï vreemd vuur voor het aangezicht van de HEERE gebracht hadden. En zij hadden geen zonen, zodat Eleazar en Ithamar als priester dienden tijdens het leven van hun vader Aäron.
Hier staat dat ze geen kinderen hadden, zo ook in 1 Kron.24:2: Nadab stierf echter met Abihu tijdens het leven van hun vader, en zij hadden geen zonen, zodat Eleazar en Ithamar als priester dienden.
Ze hadden dus geen zonen, gebaseerd op deze teksten concluderen sommige Joodse uitleggers dat de twee beiden hadden geweigerd te trouwen. Omdat ze voelden dat er geen vrouwen gevonden kon worden die hen waardig genoeg waren, deze verklaring lijkt er verdacht veel op hoe ouders verbitterd kunnen raken op hun zoon die alsmaar eventuele geschikte aangereikte huwelijkskandidaten afwijst. De les is duidelijk, wees niet te kieskeurig, laat je verwachtingspatroon zakken en trouw met één van de aangereikte kandidaten anders zal G-d je hiervoor straffen!
1: vreemd vuur! De veiligste en meest bijbels antwoord is: dat zij vreemd vuur voor het aangezicht van Elohiem brachten, wat betekenen kan dat hun kolen die zij gebruikten uit een andere bron kwamen dan uit het altaar van de Eeuwige, zoals hun opgedragen was door Moshe en Aharon.
Hoe was het protocol: er moesten dus brandende kolen uit het brandoffer altaar naar het wierook altaar gebracht worden, dit waren de kolen waarop de offers gebracht waren, zondoffers dankoffers etc. dit waren als het ware geheiligde kolen, waar dus op het reukofferaltaar wierook en andere specerijen toegevoegd worden om in een wolk de gebeden naar HaShem op te doen gaan, misschien dat ze dit niet op de juiste manier uit gevoerd hebben, of door in het Heilige te komen wat de hogepriester maar 1x p/j mocht doen tijdens Yom kippur

We hebben tot nu dus kunnen lezen hoe de Mishkan gebouwd is, en door een zevendaagse inwijdingsceremonie te gaan, voordat het kan functioneren als een plaats waar Am Yisrael tot Adonai kan naderen door offergaven/ korbanot. Dus de overgang van Parasja Tzav en het begin van Parasja Sh ’mini.

Hier kunnen ons enkele punten opvallen: waarbij een studie van Tony Robinson mij geholpen heeft.

Chronologische Volgorde of Thematische Volgorde?
Als je de klassieke Thora commentatoren bestudeert, zal je ontdekken dat de wijzen van Israel het niet altijd eens waren over bepaalde inzichten in de Thora verhalen. Wat betreft de volgorde van de gebeurtenissen in de Thora geloofde Rashi (Rabbi Shlomo ben Yitzchak) dat de belangrijkste reden is dat verhalen in een bepaalde volgorde staan, gebaseerd zijn op “thematische connectie “! Aan de andere kant hield de Rambam (Rabbi Moshe ben Nachman) staande dat de belangrijkste reden is, dat de volgorde van de gebeurtenissen in de Thora chronologisch zijn!
Het komt meermaals voor dat deze twee commentatoren een vers verschillend interpreteerden, omdat ze een verschillende mening hadden over het tijdstip van het gebeurde. Daarom zou ik het concept van de thematische volgorde, versus de chronologische volgorde willen onderzoeken. Ik geloof dat de belangrijkste overweging voor de plaatsing van de Thora verhalen: chronologie is.
Nochtans [= een onverwachte tegenstelling], kiest de Thora er soms voor de gebeurtenissen op basis van thematische overwegingen, in plaats van op de chronologische volgorde te ordenen. Dit werd gedaan om de thematische connecties met andere passages van de Schrift te benadrukken.
Lees Leviticus 10:1-11. Welke tragische gebeurtenis had juist plaatsgevonden?
Antw.: Aärons twee zonen, Nadab en Abihu, werden juist gedood door het vuur van Adonai.
Lees nu Leviticus 16:1-2, wat de eerste portie van Parasja Acharei Mot is. Wanneer werden volgens Leviticus 16:1 de instructies van Lev 16: 2
1De HEERE sprak tot Mozes na de dood van de twee zonen van Aäron, toen zij voor het aangezicht van de HEERE waren genaderd en gestorven waren. 2De HEERE zei toen tegen Mozes: Spreek tot uw broer Aäron en zeg [Ex. 30:10; Hebr. 9:7]dat hij niet te allen tijde in het heiligdom binnen het voorhangsel mag komen, vóór het verzoendeksel dat op de ark ligt, opdat hij niet sterft, want Ik verschijn in de wolk op het verzoendeksel.
Antw.: Na de dood van Aarons zonen.
De instructies beginnend in Leviticus 16:2 werden gegeven na de dood van Aarons zonen, waarvan verslag in Leviticus 10! Even terzijde, Acharei Mot betekent na de dood!
Zou het (chronologisch gezien) niet logischer zijn geweest als Leviticus 16:1 onmiddellijk was gevolgd na het verhaal van Nadab en Avihu’s tragische dood?
Natuurlijk wel. Nochtans, geeft de Thora om één of andere reden de voorkeur aan het plaatsen van de Leviticus hoofdstukken 11-15 tussen de feitelijke gebeurtenis van de dood van Nadab en Abihu (Leviticus 10:1-11 en de richtlijnen die op die gebeurtenis volgen (Leviticus 16:1ff).
Dit is een klassiek voorbeeld van tekst die vanuit thematische overwegingen geschikt is, in plaats vanuit chronologische overwegingen. De Leviticus hoofdstukken 11-15 werden (door Mozes) ingevoegd omwille van thematische doeleinden die we volgende keer in Parasja Tazria zullen blootleggen.
Dus we kunnen leren begrijpen dat de verhalen van de Thora niet altijd in strikt chronologische volgorde geschreven zijn!

Extra lange versie en diepgang m.b.t. chronologie en thematische volgorde:
Er schijnen talrijke soortgelijke voorbeelden te zijn. Laten we vervolgens zien hoe de Thora ons helpt om het totaalbeeld te zien, door ons te wijzen op verwante Schriftporties.
De Thora zal menigmaal verzen inlassen die duidelijk bedoeld zijn om uw aandacht op iets anders te vestigen. Als je de Thora thematisch bestudeert, zullen dit waardevolle herkenningstekens worden die je in staat stellen het totaalbeeld te zien. Bijvoorbeeld, lees de twee laatste Parshiot van Parasja Pekudei in Exodus 40:33-38
Ex. 40: 33Hij richtte ten slotte het voorhof op, rondom de tabernakel en het altaar, en hij hing het gordijn van de poort van het voorhof op. Zo voltooide Mozes het werk. Toen overdekte de wolk de tent van ontmoeting, en de heerlijkheid van de HEERE vervulde de tabernakel, 35zodat Mozes de tent van ontmoeting niet kon binnengaan, omdat de wolk daarop bleef en de heerlijkheid van de HEERE de tabernakel vervulde. 36Telkens als de wolk opsteeg van boven de tabernakel, braken de Israëlieten op tijdens al hun tochten. 37Maar als de wolk niet opsteeg, braken zij niet op, tot op de dag dat hij opsteeg. 38 Want de wolk van de HEERE was overdag op de tabernakel, en 's nachts was er een vuur in, voor de ogen van heel het huis van Israël tijdens al hun tochten.
Effect #1—Het eerste effect van Mozes’ voltooiing van de Mishkan is dat hij er niet kon binnentreden omwille van de wolk, of de Shechinah (tegenwoordigheid van Adonai). Tot dusver alles Ok. Dit verloopt goed.
Effect #2—Lees nu Exodus 40:36-38. Het tweede effect van Mozes voltooiing van de Mishkan is dat de wolk, of de Shechinah Israël door de wildernis leidt. Huh? Wat lijkt er vreemd aan deze verzen?
Iv [11] Deze verzen behoren duidelijk tot een totaal andere tijd dan de huidige situatie—de nieuwgebouwde Mishkan. Deze verzen verhalen hoe de Shechinah oplichtte en neerdaalde TIJDENS ISRAËLS REIZEN DOOR DE WILDERNIS. Hun reizen begonnen niet tot maanden later!
De Thora wil dat we ons afvragen waarom dit vers hier vermeld wordt, terwijl het overduidelijk bij een toekomstige periode hoort.
Verdere analyse van de twee effecten onthult dat het eerste effect naar het verleden wijst, terwijl het tweede effect duidelijk naar de toekomst wijst! Waarom?
Effect #1—In vorige studies zagen we dat de Mishkan bedoeld was als een aanvulling van de openbaring op de Berg Sinaï. Inderdaad. Het doel van de Mishkan is het voorzien van een plaats waar de belangrijkste manifestaties van de openbaring op de Berg Sinaï met alle generaties kunnen verder gaan. Het hoofddoel van de openbaring op de Berg Sinaï was Israël een speciale reeks wetten te geven, zodat ze Zijn kostbaar volk konden worden (Am Segula). Met andere woorden, de berg was een plaats voor de Goddelijke Openbaring van de geboden van Adonai EX. 19:8+9
8Toen antwoordde heel het volk gezamenlijk en zei: {Ex. 24:3} Alles wat de HEERE gesproken heeft, zullen wij doen! En Mozes bracht de woorden van het volk weer over aan de HEERE. 9En de HEERE zei tegen Mozes: Zie, Ik kom naar u toe in een dichte wolk, opdat het volk het kan horen wanneer Ik met u spreek en opdat zij ook voor eeuwig in u geloven. En Mozes maakte de woorden van het volk aan de HEERE bekend.
+ EX.24: 12De HEERE zei tegen Mozes: Klim naar boven, naar Mij toe, de berg op, en blijf daar. Dan zal Ik u de stenen tafelen geven, de wet en de geboden, die Ik opgeschreven heb om hun te onderwijzen.
DEUT.5:4+5 Van aangezicht tot aangezicht heeft de HEERE met u gesproken op de berg, vanuit het midden van het vuur 5 (ik Moshe stond in die tijd tussen de HEERE en u in, om u het woord van de HEERE bekend te maken, want u was bevreesd vanwege het vuur en klom de berg niet op).
Ex.25:22 Dan zal Ik u daar ontmoeten en van boven het verzoendeksel, van tussen de twee cherubs, die zich op de ark van de getuigenis zullen bevinden, zal Ik met u spreken over alles wat Ik u voor de Israëlieten gebieden zal.
Welke gebeurtenis, zegt Adonai, zal in de Mishkan plaatsvinden?
V [12] Hij stelt dat de Mishkan een plaats van goddelijke openbaring van de geboden zal zijn!
Zie je de connectie? In feite zijn er veel meer thematische connecties die Goddelijke Openbaring door de Mishkan linken aan de Goddelijke openbaring op de Berg Sinaï. Zie het volgende:
Op de berg: Een wolk bedekt de berg
De Shechinah bedekt de berg
Mozes moet wachten tot hij geroepen wordt om de wolk in te gaan (Exodus 40:35)
Adonai gebruikt het werkwoord ”Vayikra/ en Hij riep”, om Mozes te roepen.
Er is beperkte toegang tot de berg.
Adonai geeft geboden aan Israël.

In de Miskan: Een wolk bedekt Mishkan
De Shechinah bedekt Mishkan
Mozes moet wachten tot hij geroepen wordt om de Mishkan binnen te gaan (Leviticus 1:1)
Adonai gebruikt het werkwoord “Vayikra” om Mozes te roepen.
Er is beperkte toegang tot de Mishkan, vooral in het Allerheiligste.
Adonai geeft geboden aan Israël.
Nu zien we waarom Exodus 40:33-35 ons terugwijst naar de Openbaring op de Berg Sinaï. Het leert ons dat de Mishkan nu het proces zal verderzetten.
Effect #2—Exodus 40:36-38 zou er zeer bekend moeten uitzien. Het is thematisch verbonden met Numeri 9:15-23, wat bijna identieke beschrijvingen bevat! Thematisch is het duidelijk dat Exodus 40:36-38 naar het boek Numeri verwijst! Het boek Numeri beschrijft de Goddelijke leiding die Adonai gaf toen de Israëlieten reisden om het land te veroveren. Idealiter zouden ze recht naar het Beloofde Land gemarcheerd hebben, om het te overwinnen en in bezit te nemen.
5 Ex. 40:34 Op de dag dat de tabernakel werd opgebouwd, bedekte de wolk de tabernakel, de tent van de getuigenis; en 's avonds was hij op de tabernakel als een verschijning van vuur, tot de volgende morgen.
16Zo was het voortdurend: de wolk bedekte hem en 's nachts was hij als een verschijning van vuur. 17Maar als de wolk opgeheven werd van boven de tent, braken de Israëlieten daarna op; en op de plaats waar de wolk bleef rusten, daar sloegen de Israëlieten hun kamp op. 18Op het bevel van de HEERE braken de Israëlieten op, en op het bevel van de HEERE sloegen zij hun kamp op. Alle dagen waarop de wolk op de tabernakel bleef rusten, bleven zij in hun kamp.
Num.9: 19 Als de wolk vele dagen boven de tabernakel bleef staan, namen de Israëlieten de voorschriften van de HEERE in acht en braken zij niet op. 20Als het gebeurde dat de wolk maar weinig dagen op de tabernakel was, bleven zij op het bevel van de HEERE in hun kamp, en op het bevel van de HEERE braken zij op. 21En als het gebeurde dat de wolk er vanaf de avond tot de volgende morgen was, wanneer de wolk 's morgens opgeheven werd, dan braken zij op; overdag of 's nachts, als de wolk opgeheven werd, braken zij op. 22 Of als de wolk twee dagen of een maand, of vele dagenlang op de tabernakel bleef rusten, [Ex. 40:36,37] bleven de Israëlieten in hun kamp en braken zij niet op; maar als hij opgeheven werd, braken zij op. 23Op het bevel van de HEERE sloegen zij hun kamp op en op het bevel van de HEERE braken zij op. Zij namen de voorschriften van de HEERE in acht, op het bevel van de HEERE, door de dienst van Mozes.
Maar waarom wijst Exodus 40:33-38 naar de Openbaring op de Berg Sinaï en de reizen van Israël?
Nu brengen we alles samen —In Parasja Yitro bespraken we het totaalbeeld van Adonai’s plannen voor Am Yisrael (het volk van Israël).
In Exodus 6:5-8[Yitro6], vr.13 gaf Adonai ons een overzicht van Zijn plan voor de vervulling van Zijn beloften aan de Patriarchen.
Deze vijf “Ik Zal’s” geven ons een roadmap voor het restant van de Thora. In Parasja Yitro waren we bij de vierde ”Ik Zal”—Ik zal Mij u tot een volk aannemen en Ik zal u tot een God zijn, opdat gij weet, dat Ik, de HEERE, uw God, het ben, die u onder de dwangarbeid der Egyptenaren uitleidt. We zagen dat de vierde “Ik Zal” te maken heeft met Adonai die Am Yisrael de Thora geeft, wat hen in staat zou stellen om Zijn Am Segula te zijn. De vijfde “Ik Zal” hield verband met het brengen van Am Yisrael naar het Beloofde Land (om het te overwinnen en in bezit te nemen). Thematisch kunnen we zien dat de laatste twee “Ik Zal’s” perfect overeenstemmen met de twee aanwijzers gegeven in Exodus 40 laat me dit duidelijk maken.
De eerste aanwijzer (Exodus 40:33-35) wijst terug naar de Berg Sinaï. Zoals we hierboven zagen, de Berg Sinaï was een plaats van Goddelijke openbaring, waar Am Yisrael AL de woorden van Adonai zou horen. Maar wat gebeurde er? Herinner je je de zonde met het gouden kalf? Omwille van de zonde met het gouden kalf werd de Goddelijke openbaring tijdelijk afgesneden. Ook de Shechinah werd weggenomen ex.33;1-7 en Adonai keerde Zich af van Am Yisrael, weerhield Zich ervan hen te begeleiden (Goddelijke leiding) naar het Beloofde Land (en de inwoners ervan met Zijn hulp te overwinnen)! Het was enkel door de bemiddeling van Mozes dat Am Yisrael toegelaten werd de terugkeer van Adonai’s Shechinah mogelijk te maken door de Mishkan te bouwen. De belangrijkste betekenis van de terugkeer van de Shechinah in Parasja Sh ‘mini was dat het Am Yisrael toeliet de uitgestippelde rest n de wetten te ontvangen die ze verondersteld waren te ontvangen op de Berg Sinaï (d.w.z., een voortzetting van de Goddelijke openbaring)! Volgens Ex.25:22
22 Dan zal {Num. 7:89} Ik u daar ontmoeten en van boven het verzoendeksel, van tussen de twee cherubs, die zich op de ark van de getuigenis zullen bevinden, zal Ik met u spreken over alles wat Ik u voor de Israëlieten gebieden zal.
Dus volgens EX.25:22 zou de Mishkan opnieuw een plaats voor Goddelijke Openbaring van de wil van Adonai zijn, eens Zijn Shechinah teruggekeerd was om daar te wonen. Deze eerste aanwijzer helpt ons in wezen te realiseren dat we terug op het juiste spoor zitten van het oorspronkelijke plan dat Adonai voor Am Yisrael in de Vijf “Ik Zal’s” uitstippelde —bijzonder in de vierde ”Ik Zal “.
De tweede aanwijzer (Exodus 40:36-38) wijst vooruit naar de reizen van Am Yisrael om ons te helpen realiseren dat we terug op spoor zitten van het originele plan, zoals gesteld was in de vijfde “Ik Zal”. De vijfde “Ik Zal” betrof Am Yisrael ’s reis naar het Beloofde Land, om het te overwinnen en in bezit te nemen. Na ontvangst van de overblijvende wetten (vanuit de Mishkan), zal Am Yisrael naar het Beloofde Land reizen om het te overwinnen en in bezit te nemen. De vervulling van de laatste twee fases van de vijf Ik Zal’s werden door de zonde van het gouden kalf in gevaar gebracht. In Parasja Ki Tissa leerden we echter dat Mozes' bemiddeling Adonai in staat stelde het verbond te vernieuwen, gebaseerd op Zijn eigenschappen van barmhartigheid en genade. Nu zit Am Yisrael terug op het goede spoor!
Nu we weten dat Exodus 40:33-38 onze aandacht vestigt op de laatste twee fasen van Adonai’s plannen (eerst geopenbaard in de vijf Ik Zal’s van Exodus 3), kunnen we verstaan hoe deze verzen ons vanzelf naar het boek Leviticus en Numeri wijzen... Hoezo?
Herinner u dat het doel van de Mishkan een plaats moest zijn voor Goddelijke openbaring Ex.25:22
Eens het gebouwd was (Exodus 40:34-35), kon Mozes er omwille van de Shechinah niet binnengaan. Doch als we naar Leviticus 1:1 keren, wat lezen we dan? We lezen dat Adonai “Mozes riep ” vanuit de Tent der Samenkomst om Am Yisrael verder Goddelijke Openbaring te geven betreffende het restant van Zijn wetten! Daarbij is de aanwijzer naar Numeri vanzelfsprekend, aangezien het boek Numeri de reizen van Am Yisrael onder Goddelijke leiding verhaalt.
De Glorie van Adonai vult de Tabernakel vs. het verschijnen aan het volk I. Soms kan de Thora verwarrend zijn, want het brengt de gebeurtenissen niet altijd in chronologische volgorde. Dikwijls plaatst het een verhaal buiten de chronologische volgorde om het thematisch aan een andere portie van de Schrift te verbinden.
Lees Lev.8 Kan je me zeggen waar je dit onderwerp eerder hebt gezien? VR.14 Exodus 29:1-46.

Verder met de korte versie: dus dat de Thora niet altijd in strikt chronologische volgorde geschreven staat!
Merk op dat de hele zevendaagse inwijdingsceremonie reeds geboden werd in EX.29:1-46 tijdens de verbondssluiting op de berg Sinaï /Horeb.
Merk op dat Ex.29:37 zegt dat de Mishkan een zevendaagse inwijdingsceremonie moet ondergaan (zoals opgetekend in Leviticus 8).
Tenslotte stelt Exodus 40:33-35, dat de Mishkan was opgericht, voleindigd en dat Adonai’s Shechinah het vulde. Nochtans rapporteerde Mozes in Exodus nooit de details over de vervulling van de inwijdingsceremonie! Dit is belangrijk, herinner je dat we in vorige lessen zagen dat de geboden om de Mishkan te bouwen gegeven werden in Parasja Terumah en Tetzaveh (Exodus 25:1-30:10). Vervolgens lezen we in Parasja Ki Tisa (Exodus 30:11-34:35) over het verhaal van de zonde van het gouden kalf. Uiteindelijk wordt het gebod om de Mishkan te bouwen feitelijk vervuld in Parasja Vayakhel ex.35:1 en Pekudei/ de getelde voorwerpen, (Ex38:21/. Als je teruggaat en het bestudeert, zal je zien dat Moshe de vervulling van al de geboden (gegeven in Exodus 25:1-30:10) in Exodus 35:1-40:38 optekent, behalve de inwijdingsceremonie. Moshe verkoos de vervulling van de inwijdingsceremonie op te tekenen in het boek Leviticus!

Het hoofdthema in Leviticus is hoe te naderen tot Adonai het Hebreeuwse woord voor offeren is: Korban, de stam van het woord is nader bijkomen, dit versterkt het begrip dat we tot de Eeuwige moeten naderen door bloedoffers op het altaar. Er is geen andere weg, bij het begin van de 7-daagse inwijding voerde Moshe deze offers uit. Nu op de achtste dag volbrengen Aharon en zijn zonen deze offers. Aharon handelt nu als levitische hogepriester, Moshe heeft zijn taken dus aan de levieten overgedragen. Hierna lezen we dat de glorie, de Shechina van Elohiem verscheen aan heel het volk, dus vanaf deze gebeurtenis mag het volk Israël tot Elohim naderen door het bloed ritueel. Waarom was de Chechina van Adonai verdwenen? De zonde met het gouden kalf!
Wat is het belangrijkste verschil met Ex. 40: 34? “Toen overdekte de wolk van God de tent van ontmoeting en de heerlijkheid van de Eeuwige vulde de tabernakel, Moshe kon hierdoor niet binnengaan”.
De vraag hoe tot de Eeuwige te naderen? Het is dus belangrijk dat we de heiligheid en on- benaderbaarheid van YHWH begrijpen. HaShem was bezig zichzelf aan het volk Israël bekend maken door zijn naam YHWH. Dit begon in exodus 3:1/ 6 toen Moshe probeerde tot het brandende braambos te naderen, maar door HaShem gewaarschuwd werd niet dichterbij te komen, maar om eerst zijn schoenen uit te doen, hij probeerde het volk duidelijk te maken dat hij een heilig, zeer heilig Elohim is. Hij is volmaakt en volkomen afgescheiden van zonden.
Blz. 8 Bedenk dus de strengheid om niet dicht bij Adonai te komen, Zijn heiligheid is zo intens dat men niet nader tot Hem kan komen, zonder op de juiste manier bedekt beschermd te zijn, ten gevolge van onze zonden hebben wij dus bescherming voor Zijn puurheid en heiligheid nodig.
In de vorige lessen zagen we dat wierook een beeld was van de gebeden die ons beschermen voor Adonai’s heiligheid. Zie ook Leviticus 16: De ceremonie van Yom kippur, waar staat dat de hogepriester enkel het heilige der heiligen kan binnengaan na het maken van een wolk met wierook, opdat hij niet in direct contact zou komen met de Chechina van Adonai. De wierook is een beeld van voorbede en dus hun bescherming, net zoals de wolk op de berg Sinaï de priesters beschermden voor een directe ontmoeting met de Chechina! Dus door het offeren van een onbekend/vreemd vuur benaderende de twee de Heilige God van het heelal, zonder de juiste voorbede/ bescherming.
Hoe zit dat dan met ons, hoe kunnen wij op de juiste manier tot Hem naderen?
Ja, door onze Middelaar en Redder Yeshua ha Messias
Door het boek Leviticus te bestuderen kunnen we veel parallellen met het Brit ha chadasha/ het nieuwe verbond zien. Zoals we in Hebr. 9:1/25 gelezen hebben. Yeshua onze Hogepriester
Het evangelie van Johannes verteld ook hoe een Profetisch patroon voor het lichaam van Messias/ de tempel, met levende stenen zichtbaar wordt.
Joh 1:36: zie het Lam van Elohim! En in Joh.2:16 de tempelreiniging. En in Joh. 5:46+47
Joh. 17:23 en in Hebr.3: 5+6

De Miskan/ de tabernakel is een blauwdruk voor het lichaam van Messias net zoals Israël de Miskan bouwde als een plaats waarin de heerlijkheid van God kan wonen, zo ook zijn nu onze lichamen woonplaatsen voor de Heilige Geest.
Welke opdrachten werden gegeven voor de bouw v/d Miskan en voor het lichaam van Messias?
Het 1E: een bouw v/h reukofferaltaar/ beeld van de voorbeden,
Zie Jesaja 56:6+7, En de vreemdelingen die zich bij de HEERE voegen om Hem te dienen en om de Naam van de HEERE lief te hebben, om Hem tot dienaren te zijn; allen die de sabbat in acht nemen, zodat zij hem niet ontheiligen, en die aan Mijn verbond vasthouden: 7hen zal Ik ook brengen naar Mijn heilige berg, en Ik zal hen verblijden in Mijn huis van gebed. Hun brandoffers en hun slachtoffers zullen welgevallig zijn op Mijn altaar.
Gelinkt aan de menorah én het brandofferaltaar, dus met een volkomen oprecht hart.
De menorah: dit is een beeld van de Ruach ha kodesh van Elohiem, de olie gevoegd bij de offers en aan de lampen.
De Ruach werd gegeven om ons te machtigen, Joh.14:17 en 26 om ons te helpen in de bediening van gebed. De Ruach ha kodesh die zal u in alles onderwijzen en u in herinnering brengen alles wat Ik u gezegd heb.
Hebr. 12:28+29 28Laten wij daarom, omdat wij een onwankelbaar Koninkrijk ontvangen, aan de genade vasthouden en daardoor God dienen op een Hem welgevallige wijze, met ontzag en eerbied. 29 {Deut. 4:24} Want onze God is een verterend vuur!
Het komt dus nogal op aan hoe we HaShem dienen, hoe kunnen we Hem welgevallig zijn?
Denk aan de 10 meisjes wachtend op de bruiloftsstoet, allen gelovigen maar toch….
Denk ook aan Ananias en Saffira Hand.5:1/11 11En er kwam grote vrees over heel de gemeente en over allen die dit hoorden.
Spreuken 1:7 De vreze des HEEREN is het beginsel van de kennis, dwazen verachten wijsheid en vermaning.
Dus denk eraan, spelen met vuur is levensgevaarlijk! Het jodendom zegt: Het is vuur, en zoals vuur verwarmt het, maar je kunt je er ook aan branden. En wij zijn de bewakers van die vlam!
Vragen: hoe lezen jullie Lev.10:3 En Mozes zei tegen Aäron: Dit is wat de HEERE gesproken heeft: In hen die tot Mij naderen, zal Ik geheiligd worden, en voor de ogen van heel het volk zal Ik geëerd worden?
Rashi zegt: Moshe probeert zijn broer, die zojuist twee zoons heeft verloren, te troosten. Hij vertelt hem dat HaShem heeft gezegd: “door degenen die in mijn nabijheid verkeren toon ik mijn heiligheid”. Volgens Rashi zei hij: nu zie ik dat ze; Nadab Abihu, groter waren dan jij en ik. Hoe heiliger de persoon hoe meer HaShem van hen eist. Het is alsof Moshe tegen Aharon zei: mijn broer geef nu niet op. We zijn zover gekomen. We zijn zo hoog geklommen. Ik weet dat je hart gebroken is. Het mijne ook. Dachten we niet jij en ik, dat we de problemen achter de rug hadden, dat we na alle ellende in Egypte bij de rode zee, in de strijd tegen Amelek en bij de zonde van het gouden Kalf, eindelijk veilig en vrij waren, en nu gebeurt dit. Aharon geeft niet op, verlies het vertrouwen niet, wanhoop niet. Die kinderen stierven niet omdat ze slecht waren maar omdat ze heilig waren. Hoewel hun daad onjuist was, waren hun bedoelingen goed. Ze hebben gewoon te veel hun best gedaan. Maar ondanks Moshe troostrijke woorden zweeg Aharon, overmand door een verdriet te groot voor woorden.
Nog een bijzonder gedeelte: Lev.10:16-20 toen zocht Moshe zorgvuldig naar de bok van het zondoffer, maar zie, hij was verbrand. Daarom werd hij erg kwaad op Eleazar en Ithamar, ….
Weer een fout, wat zou er nu weer gebeuren?
Een uitleg van Jonathan Sacks: bij deze episode tussen beide broers is Moshe met iets heel anders bezig, met de gemeenschap, waarvan de zonden moeten worden verzoend door een offer. Het is alsof hij tegen Aharon zegt: mijn broer, Ik weet dat je verdriet hebt. Maar je bent niet zomaar een mens. Je bent de hogepriester. Het volk heeft je nodig voor die taak, ongedacht je emoties en gevoelens. Aharon antwoordt: “Als ik vandaag van het vlees van het zondoffer gegeten zou hebben, zou dat dan goed geweest zijn in de ogen van HaShem? We kunnen alleen raden naar de precieze betekenis van die woorden. Misschien betekent het: “Ik weet dat een hogepriester niet moet rouwen alsof hij een gewoon mens is. Dat is de wet en ik aanvaard het. Maar Als ik op deze inwijding dag zou hebben gedaan alsof er niets was gebeurd, alsof mijn zonen niet waren gestorven, zou het voor het volk dan niet zijn alsof ik harteloos ben, alsof een mensleven en de dood niets betekenen, alsof de dienst aan HaShem betekent dat ik afstand doe van mijn menselijkheid? Deze keer zwijgt Moshe. Aharon heeft gelijk en Moshe weet het.
Deze gedachtewisseling tussen de twee broers laat een gedenkwaardig voorbeeld van moed zien: de moed van Aharon die de kracht heeft om te rouwen en geen gemakkelijke troost accepteert, en de moed van Moshe die de kracht heeft om door te gaan ondanks verdriet. Het is bijna alsof we aanwezig zijn bij de geboorte van een emotionele configuratie/een samenstelling van verschillende bouwstenen, die het Joodse volk de komende eeuwen zou gaan bepalen. Het Joodse volk heeft meer dan genoeg lijden gekend.
Net als Aharon verloren ze daarbij hun menselijkheid niet. Ze lieten niet toe dat ze door het verdriet werden afgestompt, verdoofd of hun gevoel kwijtraakten. Maar evenmin verloren ze hun vermogen om door te gaan, moed te houden en te blijven hopen. Net als Moshe verloren ze hun geloof in HaShem niet. Maar net als Aharon lieten ze ook niet toe dat het geloof hun gevoelens verdoofde en een ontkenning werd van hun menselijke kwetsbaarheid.
Dat is, naar mijn idee, wat er met het Joodse volk is gebeurd na de Holocaust. Er waren, en er zijn geen woorden om te troosten of de tranen te drogen. We kunnen zeggen- zoals Moshe tegen Aharon zei -dat de slachtoffers onschuldig en heilig waren, dat ze stierven al kidoesj HaShem, in de heiliging van HaShem naam. Dat is zeker waar. Maar toch: Aharon zweeg. Want als alle uitleg en troost is gegeven, blijft het verdriet. Anders zouden we geen mensen zijn.
Geloof maakt ons niet onkwetsbaar voor tragedies, maar het geeft ons de kracht om te treuren en dan, ondanks alles, door te gaan.